-
1 praesumo
Ipraesumere, praesumpsi, praesumptus V TRANSconsume/perform/employ beforehand; anticipate; presuppose/presume/assume; dareIIpraesumere, praesumsi, praesumptus V TRANSconsume/perform/employ beforehand; anticipate; presuppose/presume/assume; dare -
2 conor
to undertake, try, venture, presume, attempt, presume. -
3 ab - ūtor
ab - ūtor ūsus, ī, dep., to use up, consume, spend, exhaust: omni tempore: in prologis scribundis operam abutitur, uses up his time, T.—Esp., to make use of for a purpose, apply, turn to account: ignoratione tuā ad hominis miseri salutem. —Implying censure, to abuse, misapply, misuse: legibus ad quaestum: per turpitudinem (divitiis), S.: quousque tandem abutere patientiā nostrā, outrage: hac lenitate meā, presume upon.—Esp., of words, to misapply, force, C. -
4 praeripiō
praeripiō ripuī, reptus, ere [prae+rapio], to snatch away, carry off: arma Minervae, O.: aliis laudem.— To seize prematurely: deorum beneficium festinatione, i. e. presume upon.—To forestall, anticipate: hostium consilia, baffle in advance.* * *praeripere, praeripui, praereptus Vsnatch away (before the proper time); seize first; forestall -
5 cointelligo
cointelligere, -, - V TRANSunderstand; presume -
6 conor
cōnor, ātus, 1, v. dep., to undertake, endeavor, attempt, try, venture, presume, etc. (freq. and class.;(α).syn. molior,
Ter. Heaut. 2, 2, 11;opp. facere,
Cic. Rosc. Am. 19, 54;opp. perficere,
id. Or. 30, 105); constr. with acc., inf., rarely with abl. of the gerund., or absol.With acc. (mostly of indef. objects):(β).quicquam fallaciae,
Ter. And. 1, 2, 26:istuc,
id. ib. 1, 5, 35:idem,
Caes. B. G. 1, 3:opus magnum et arduum,
Cic. Or. 10, 33:id quod conantur,
id. Cat. 2, 9, 19:multa,
id. Or. 30, 105; id. Fin. 1, 16, 82: tantum scelus, id. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 30; cf.:tantam rem,
Liv. 42, 59, 8:muita stulte,
Nep. Hann. 8, 3; Quint. 2, 4, 10:plurima frustra,
Verg. A. 9, 398.—With inf. (freq.):* (γ).hoc dicere,
Cic. Quint. 20, 62:aliquid facere,
id. Rosc. Am. 19, 54:me labefactare,
id. Div. in Caecil. 14, 44:poëtas attingere,
id. de Or. 2, 14, 61:versus pangere,
Lucr. 1, 26:pueris absinthia dare,
id. 1, 936; 4, 12 al.:facere id quod constituerant,
Caes. B. G. 1, 5:invito transire,
id. ib. 1, 8:tela mittere,
Cat. 116, 3; Hor. C. 1, 6, 9; id. Ep. 1, 1, 19.—With abl. gerundii:(δ).ne frustra dehortando impedire conemini,
that you attempt not vainly to dissuade, Nep. Att. 21, 6.—With si:(ε).saepius noctu, si perrumpere possent, conati,
Caes. B. G. 1, 8, 4. —Absol.:b.dum moliuntur (mulieres), dum conantur, annus est,
Ter. Heaut. 2, 2, 11:conari manibus pedibus noctisque et dies,
id. And. 4, 1, 52:conantibus, priusquam id effici posset, adesse Romanos nuntiatur,
Caes. B. G. 6, 4:qui prius cogitare quam conari consuesset,
before he proceeded to the undertaking, Nep. Dat. 7, 1:ego obviam conabar tibi,
Ter. Phorm. 1, 2, 2:audax ad conandum,
Liv. 45, 23, 15.—Hence, subst.: cōnāta, ōrum, n., in pass. signif., an undertaking, attempt, venture, hazard (class.), Att. ap. Non. p. 202, 14; Plaut. Merc. 1, 1, 39; Lucr. 5, 386; Caes. B. G. 1, 3; Nep. Dion, 8, 5; Liv. 21, 50, 9; 42, 11, 3; Quint. 8, 3, 69; Suet. Galb. 17; Ov. M. 10, 420; 14, 755 sq.; Juv. 13, 210; Vell. 2, 35, 5 et saep. -
7 inrumpo
I.Lit.(α).With advv. or prepp.:(β).cesso huc intro inrumpere?
Ter. Eun. 5, 6, 26:nec inrumpo, quo non licet ire,
Ov. P. 1, 7, 23:quocunque,
id. Tr. 2, 305:qua irrumpens oceanus, etc.,
Plin. 3 prooem. §3: in castra,
Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:in eam partem hostium,
id. ib. 5, 43:in medios hostes,
id. ib. 7, 50:in castellum,
id. B. C. 3, 67:cum telis ad aliquem,
Sall. C. 50, 2:ad regem,
Vulg. 4 Reg. 3, 26:mare in aversa Asiae,
Plin. 6, 13, 15, § 36:intra tecta,
Sen. Oct. 732:tellurem irrumpentem in sidera,
Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:irrumpentis in curiam turbae,
Suet. Calig. 14:in Macedoniam,
Just. 24, 6, 1:vacuos in agros,
Luc. 2, 441.—With acc.:(γ).quin oppidum irrumperent,
Caes. B. C. 2, 13. 4:domum alicujus,
id. ib. 3, 111, 1:portam,
Sall. J. 58, 1; 25, 9:castra,
Just. 2, 11, 15:interiora domus irrumpit limina,
Verg. A. 4, 645:moenia Romae,
Sil. 13, 79:stationes hostium,
Tac. H. 3, 9:Italiam,
id. ib. 4, 13:Karthaginem,
Plin. 35, 4, 7, § 23:cubiculum,
Suet. Claud. 37:triclinium,
id. Vesp. 5:vacuam arcem,
Sil. 2, 692.—With dat.:(δ).thalamo,
Verg. A. 6, 528:templo,
Sil. 2, 378:trepidis,
id. 9, 365:sacris muris,
id. 10, 368:tectis,
id. 13, 176.—Absol.:II.cum irrumpere nostri conarentur,
Caes. B. C. 3, 67:ad primum gemitum,
upon the first groan, Suet. Oth. 11:dixit et irrupit,
Ov. F. 6, 453:cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,
Tac. Agr. 25.—Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:B.quo modo in Academiam irruperit,
Cic. Ac. 2, 44, 136:imagines in animos per corpus irrumpunt,
id. ib. 2, 40, 125:in alicujus patrimonium,
id. de Or. 3, 27, 108:luxuries in domum irrupit,
id. ib. 3, 42, 168:in nostrum fletum,
id. Lig. 5, 13:calamitates, quae ad me irruperunt,
Sen. Ep. 117:irrumpet adulatio,
Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:Deos,
i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,
to enter, inspire, id. Th. 10, 341:animos populi,
Luc. 1, 470; 5, 167:extremique fragor convexa irrupit Olympi,
id. 7, 478.— -
8 irrumpo
I.Lit.(α).With advv. or prepp.:(β).cesso huc intro inrumpere?
Ter. Eun. 5, 6, 26:nec inrumpo, quo non licet ire,
Ov. P. 1, 7, 23:quocunque,
id. Tr. 2, 305:qua irrumpens oceanus, etc.,
Plin. 3 prooem. §3: in castra,
Cic. Div. 1, 24, 50; Caes. B. G. 4, 14; 6, 36:in eam partem hostium,
id. ib. 5, 43:in medios hostes,
id. ib. 7, 50:in castellum,
id. B. C. 3, 67:cum telis ad aliquem,
Sall. C. 50, 2:ad regem,
Vulg. 4 Reg. 3, 26:mare in aversa Asiae,
Plin. 6, 13, 15, § 36:intra tecta,
Sen. Oct. 732:tellurem irrumpentem in sidera,
Sil. 15, 167: se in curiam, Varr. ap. Non. 263, 21:irrumpentis in curiam turbae,
Suet. Calig. 14:in Macedoniam,
Just. 24, 6, 1:vacuos in agros,
Luc. 2, 441.—With acc.:(γ).quin oppidum irrumperent,
Caes. B. C. 2, 13. 4:domum alicujus,
id. ib. 3, 111, 1:portam,
Sall. J. 58, 1; 25, 9:castra,
Just. 2, 11, 15:interiora domus irrumpit limina,
Verg. A. 4, 645:moenia Romae,
Sil. 13, 79:stationes hostium,
Tac. H. 3, 9:Italiam,
id. ib. 4, 13:Karthaginem,
Plin. 35, 4, 7, § 23:cubiculum,
Suet. Claud. 37:triclinium,
id. Vesp. 5:vacuam arcem,
Sil. 2, 692.—With dat.:(δ).thalamo,
Verg. A. 6, 528:templo,
Sil. 2, 378:trepidis,
id. 9, 365:sacris muris,
id. 10, 368:tectis,
id. 13, 176.—Absol.:II.cum irrumpere nostri conarentur,
Caes. B. C. 3, 67:ad primum gemitum,
upon the first groan, Suet. Oth. 11:dixit et irrupit,
Ov. F. 6, 453:cognoscit hostes pluribus agminibus inrupturos,
Tac. Agr. 25.—Trop., to break or rush in or upon; to intrude upon, invade, attack, interrupt:B.quo modo in Academiam irruperit,
Cic. Ac. 2, 44, 136:imagines in animos per corpus irrumpunt,
id. ib. 2, 40, 125:in alicujus patrimonium,
id. de Or. 3, 27, 108:luxuries in domum irrupit,
id. ib. 3, 42, 168:in nostrum fletum,
id. Lig. 5, 13:calamitates, quae ad me irruperunt,
Sen. Ep. 117:irrumpet adulatio,
Tac. H. 1, 15: grammatici ad prosopopoeias usque... irrumpunt, venture upon, i. e. presume to teach, Quint. 2, 1, 2:Deos,
i. e. boldly inquire the will of the gods, Stat. Achill. 1, 508:Phoebe, hanc dignare irrumpere mentem,
to enter, inspire, id. Th. 10, 341:animos populi,
Luc. 1, 470; 5, 167:extremique fragor convexa irrupit Olympi,
id. 7, 478.— -
9 praesumo
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4. -
10 praesumpte
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4. -
11 praesumtus
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4.
См. также в других словарях:
présumé — présumé, ée [ prezyme ] adj. • 1835; de présumer ♦ Que l on croit tel par hypothèse. ⇒ supposé. Son fils présumé. ⇒ putatif. Ses intentions présumées. Présumé innocent. Innocent ou présumé tel. présumé, ée adj. Cru par supposition, censé, réputé … Encyclopédie Universelle
Presume dangereux — Présumé dangereux Présumé dangereux est un film français réalisé par Georges Lautner, sorti en 1990. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 Lien externe … Wikipédia en Français
presume — pre·sume /pri züm/ vt pre·sumed, pre·sum·ing: to suppose to be true without proof or before inquiry: accept as a presumption must presume the defendant is innocent Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
Presume innocent — Présumé innocent Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Présumé innocent peur désigner : Présumé innocent, un film américain réalisé par Alan J. Pakula en 1990. Présumé Innocent, une… … Wikipédia en Français
Présumé dangereux — est un film français réalisé par Georges Lautner, sorti en 1990. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 Lien externe … Wikipédia en Français
Présumé innocent — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Présumé innocent peur désigner : Présumé innocent, un film américain réalisé par Alan J. Pakula en 1990. Présumé Innocent, une émission présentée par … Wikipédia en Français
presume — [prē zo͞om′, prēzyo͞om′, prizo͞om′, prizyo͞om′] vt. presumed, presuming [ME presumen < OFr presumer < L praesumere < prae , before (see PRE ) + sumere, to take: see CONSUME] 1. to take upon oneself without permission or authority; dare… … English World dictionary
presume on/upon — [phrasal verb] presume on/upon (something) formal : to expect too much from (a relationship) in a way that shows that you do not understand your role in the relationship : to go beyond the proper limits of (a relationship) I don t want to presume … Useful english dictionary
Presume — Pre*sume , v. i. 1. To suppose or assume something to be, or to be true, on grounds deemed valid, though not amounting to proof; to believe by anticipation; to infer; as, we may presume too far. [1913 Webster] 2. To venture, go, or act, by an… … The Collaborative International Dictionary of English
Présumé innocent (film) — Présumé innocent (Presumed Innocent) est un film américain réalisé par Alan J. Pakula en 1990. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 Distincti … Wikipédia en Français
présumé — présumé, mée (pré zu mé, mée) part. passé de présumer. 1° Jugé vraisemblable. • Une grâce, ainsi que tout autre don, n est légitime qu avec le consentement, du moins présumé, de celui qui la reçoit, J. J. ROUSS. 1er dial.. 2° Censé, réputé … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré